Polyvagaal theorie in therapie

'Trauma is een chronische verstoring van verbondenheid' (Stephen Porges).

Het autonome zenuwstelsel is het hart van onze ervaringen en reageert op tekens van veiligheid, gevaar en levensbedreiging. Het doel hiervan is om op veilige wijze om te gaan met datgene wat er in onszelf, in onze omgeving of in relatie met onze omgeving gebeurt. 

Aan de hand van de drie biologische responssystemen

• ventraal: veiligheid, sociaal, betrokken en verbonden
• sympatisch: zelfbescherming via mobilisatie, vechten of vluchten
• dorsaal: zelfbescherming via ineenstorting, verdwijnen

geeft deze theorie handvatten hoe het zenuwstelsel bewust actief aan te sturen, zodat na een trigger weer een weg gevonden kan worden richting veiligheid, flexibiliteit en sociale verbinding. Dit leidt naar openheid, nieuwsgierigheid en ontwikkeling van nieuwe mogelijkheden/paden/creaties i.p.v. reactiviteit gebaseerd op ingesleten overlevingspatronen zonder bewustzijn.

Met behulp van deze theorie ontwikkel je je persoonlijke routekaart waarmee je jouw hulpbronnen vindt ten behoeve van zelf- en co-regulatie.

Bij Deb Dana heb ik training gevolgd: